Mistral: 1999-2015

Isn’t she lovely?

Mijn Pyreneese Herdertje Mistral. Ook van haar heb ik superveel geleerd, ze is 16 jaar bij me geweest, in een periode waarin ik nog lang niet was in mijn ontwikkeling waar ik nu ben. Maar alle stapjes hebben er wel toe geleid dat ik nu zoveel met jou mag delen.

Van alle keren dat ik (achteraf gezien uiteraard) niet zulke toffe dingen deed 😉

En dit is er een van, doe er je voordeel mee:

In Mistrals jonge jaren, die samenvielen met mijn nog min of meer ‘bewusteloze’ jaren, hadden we niet meteen de klik die we gelukkig uiteindelijk wel kregen.

Ik vond er namelijk iets van dat Mistral zo manipulerend bezig kon zijn, op het irritante af. Om met een kwispelend staartje alles en iedereen naar haar pootje te zetten…

En.. hier komtie: ze kreeg hierdoor de bijnaam ‘Kwalletje’. Voor mij was dat een soort van grappig, niet echt rottig bedoeld. Maar hee…het heeft natuurlijk wel een ondertoon. Dat mocht ik leren…

De aanleiding weet ik niet precies meer, maar ik had ergens dierentolk Gerrie voor nodig. En tegen haar noemde ik ook Mistrals bijnaam. Zo! Dáár kreeg ik mijn les over!

Gerrie zei tegen mij: ‘Weet je dat als je je hond zo noemt, je eigenlijk jezelf zo noemt, Monique?’

Ik had geen idee, en ik schrok ervan! Want zó zwaar was het van mij uit natuurlijk allemaal niet bedoeld!

Onbewust had ik iets uitgezonden.. en ik ben er meteen mee opgehouden om Mistral zo te noemen, kold turkey, ze was vanaf dat moment gewoon weer Mistral. En tuurlijk ontstonden er wel nog wat bijnamen, ik bedoel..dat hoort er ook een beetje bij als je gek op je dier bent, maar die zijn allemaal eerst even door het filter gegaan of het wel okee was.

Intussen weet ik beter; woorden hebben een energetische lading. Met een eigen trillingsfrequentie. En onze honden pikken dat feilloos op. Oók als we het onbewust doen.

Of misschien wel juist dan en mogen we leren ons bewust te zijn van wat we uitzenden.