Daar wandel ik al 18 jaar met tussenpozen en ik ben iedere keer weer aangenaam verrast. Sowieso omdat het daar normaal is om een praatje te maken met andere hondeneigenaren, ook als je die niet kent. Sterker nog, we werden begroet als een oude bekende.
Ik kom uit deze regio, dus dat voelt wel als thuiskomen. In Brabant is dat nog altijd wel een dingetje. Soms is het okee, maar er zijn nog steeds veel mensen die je dan aankijken of het misschien niet zo goed met je gaat dat je zomaar tegen een wildvreemde praat 🙂
Maar de honden die ik vanmiddag in dit park tegenkom, die doen gewoon hetzelfde! Sociaal naar elkaar, geen gedoe, geen spanning. Dat is daar normaal, elkaar tegenkomen. Kan ook niet anders, met zoveel huizen en dus honden om het park.
Aangekomen bij ‘het strandje’ gaat Roos natuurlijk uitgebreid in bad. Haar nieuwe meneer Beauceron-vriend had toestemming gegeven om in ‘zijn’ water te gaan. Intussen hield hij zich met andere honden bezig. Ik sta daar dan gewoon van te genieten; hondenbazen die het hoogste woord hebben in een groepje en het zijn nou juist ook hun hondjes die het hardst blaffen.
Zie een prachtig exemplaar van als ‘vechthond’ bekend staand type hond met mens naderen, aangelijnd. Zijn mens maakt hem los als hij het strandje opkomt. De hond maakt ontspannen contact met een teef, en zijn mens blijft de rust zelve, kijkend naar de honden. En vanuit die rust besluit hij tussen zijn hond en de andere hond te gaan staan, rustig pratend zijn hond aanlijnend en de afstand vergrotend. Zo….kippenvel!!! Ik spreek hem erover aan, complimenteer hem met wat hij zojuist deed. En er volgt een ontspannen gesprek over wat hij zag aan de lichaamstaal van zijn hond, wat hem tot splitsen en aanlijnen deed overgaan. En nix therapie, cursus of wat dan ook met die hond gedaan, gewoon common sense….en je verantwoordelijkheid nemen voor het ras wat nou eenmaal dingen kan die niet altijd zo wenselijk zijn.
Evenlater, als wij weer richting auto gaan, zie ik in de verte twee zogenaamde ‘professionals’ met hun herders aan het ‘werk’. Een van de twee herders toont angst om in de ‘af’ te gaan, wat wel geeist wordt….met harde hand.
Dus dat he…..