Want dat is niet het nieuws wat je wilt horen, dat je hond een tumor heeft.

Toen ik een paar maanden geleden Roos haar buik wilde masseren, kwam ik een verdacht plekje tegen bij een tepel. Ze vond het prima dat ik eraan kwam, en het voelde aan als een bolletje dat aan een steeltje vastzat, een steeltje dieper haar buik in.

Onze holistisch dierenarts, die Roos al bijna haar hele leven kent en behandelt, voelde het en we bespraken de opties.
Lang verhaal kort, die waren er eigenlijk niet. De dierenarts vond de plek al te groot om haar nog succesvol te kunnen behandelen ervoor. Een operatie zou voor het systeem van Roos niet aan te raden zijn, aanprikken evenmin…

En gek genoeg schoot ik (stresssskip to the max) helemaal niet in de paniek. Het voelde voor mij als ‘okee, dan is het de bedoeling dat ik er zelf mee aan de slag ga. Healen, en dan zien we wat het ons brengt.

De eerste keer heb ik verbinding gemaakt met de tumor en ik voelde me toch een enorme hoeveelheid boosheid! Wohhhwwwww…..

Ik heb me laten leiden door wat mijn gevoel me aanreikte en dat was in dit geval absoluut ‘zachtheid’. Niet strijden, maar overladen met onvoorwaardelijke liefde, de hoogste en mooist denkbare trillings- en lichtfrequentie sturen. Uitvragen wat de boodschap is, wat we mogen bijsturen. Samenwerken dus, vanuit acceptatie en liefde dat er een belangrijke boodschap te vertellen is.
Dat deed ik zo twee keer per week. Soms op afstand, en dan weer eens fysiek.

De plek veranderde; het steeltje verdween, maar het bolletje vergrootte zich en ik voelde ook een verharding. Ik vond het op zich heel mooi dat er iets gebeurde maar had geen idee of dit nou perse een vooruitgang was. De holistisch dierenarts mag ik gelukkig met zulke vragen raadplegen en we besloten om het aantal healingen te verhogen naar dagelijks. Temeer omdat ik tijdens healingen kon ‘zien’ dat de tumor als het ware leegliep en slonk, maar dat het (nog) niet strookte met wat ik in Roos haar buik voelde.

De boodschap met de woede die ik meekreeg, mocht er helemaal zijn. Ik heb de plek ervoor bedankt en ben er letterlijk hele gesprekken aangegaan over dit onderwerp. Het voelde nog steeds of ‘erkenning’ de bedoeling was en ik kon daar helemaal in mee gaan. Geen enkel moment is het in mij opgekomen om ‘de strijd aan te gaan’, zoals je zovaak hoort of leest.

Roos vindt op zich zoveel behandelingen rechtstreeks aan haar lijf helemaal nix… dus ik heb veel op afstand gewerkt. Want ja, het is wel kanker he? Ik neem dat serieus, misschien wel ’te’ volgens haar.

Zondag voelde ik opnieuw maar eens hoe het ervoor stond met de plek…en… het voelde zoooo anders! Het was helemaal plat geworden en voelde zachter aan. Wauw, dát was pas spannend! Gister heeft de dierenarts het gecontroleerd en ze kwam uit op ‘cyste’ en niet meer op ’tumor’.

Fysiek heb ik het proces ondersteund met Flowerplex remedies en celzouten. En wat mij zelf enorm gesteund heeft, is het boek “Genezen door energie” door Professor William Bengston. Hij omschrijft zijn werk van het healen van muizen die zijn ingespoten met een borstkanker-gen. En ik heb dagelijks ook gewerkt met het boek van ‘I am’, woorden met helende kracht.’

Ik kan dus niet precies zeggen wat gewerkt heeft en wat niet; voor mij is het de combinatie van alles wat ik heb ingezet.

Dat wilde ik graag aan je vertellen. En ook dat ik heel blij en dankbaar ben dat ik dit prachtige proces met Roos heb mogen doorlopen. Ik had geen idee toen ze als pup bij me kwam, wat ze allemaal voor mij in petto had.

En ook dat ik eigenlijk best wel trots ben, dat dit is wat het is…