Nee, bewust niet…. Klinkt best vreemd hè, zeker uit mijn koker. En toch ook weer niet.
Ja het is belangrijk dat je je hond kunt sturen, maar…..er zijn veel meer wegen die naar Rome leiden. Het aanleren van ‘commando’s voelde voor mij met Roos niet goed, niet meer passend in mijn ontwikkeling en visie op honden. Ze kent er best een paar; ze ging al heel makkelijk zelf zitten als pup, dus daar was het woordje ‘zit’ goed aan te koppelen. Zo heeft ze er meer geleerd waaronder: ‘even wachten’, ‘naar links’ en ‘naar rechts’, ‘vastmaken’, ‘laat los’…en natuurlijk de High Five 😉
Trainen we dan niets? Jawel hoor, ik ben nog steeds fan van de Clicker en Roos van de snoepjes die gebruiken we graag bij het aanleren van leuke kunstjes. Gewoon omdat dat dan een momentje is van ons waarin we het samen leuk hebben. Helemaal geen druk, de uitkomst is niet waar het om gaat, wel de inhoud. En dan heb je direct al een heel andere snaar te pakken.
En er zijn ook heus wel regels. Zij mag bijvoorbeeld niet mijn eten stelen, hoewel ik niets mis vind aan samen een mandarijntje eten. Maar dat is iets anders in mijn beleving.
Een heel mooi moment was een recente boswandeling waarin we een stukje opliepen met een hond en zijn mensen. We hadden het zo over onze spelende honden en hun eigenaardigheden. En daar hoorde dan de vraag bij waar je op les zit met je hond. Ik niet dus. Dat was vreemd en helemaal toen ze hoorden dat dat een bewuste keuze was. Op het moment dat onze wegen letterlijk scheidden omdat onze auto’s niet op dezelfde parkeerplaats stonden, werd de sfeer een beetje gniffelig omdat ze zich afvroegen of mijn hond dan wel met mij mee zou gaan, zonder commando’s. Dus…zij naar links met een ‘hier Max’ en ik zwijgend naar rechts. Roos liep gewoon met mij mee. Maar ik ken haar; dit klopt niet voor haar, dit plotselinge splitsen. Zij wil altijd nog even een ‘dahag’-momentje en ik vind dat prima. Dat hoort bij haar en ik zie dat niet als ongehoorzaamheid. Ze rende terug en ik hoor verderop in het bos een boel hilariteit en gelach…. Ik liep grijnzend alleen verder met binnen een paar tellen Roos weer aan mijn zijde.
Dat is eigenlijk waar het over gaat: vrijheid geven binnen de gestelde kaders.
Zo klopt het voor ons.
En ik help jou en je hond ook graag op weg naar vertrouwen en verbinding 🙂