Het is heel goed te doen om met je hond om te gaan volgens de regeltjes die je overal kunt leren en lezen. Dan heb je best een okee leven samen.
Maar er is zoveel meer… In de coachsessies komt regelmatig naar voren dat de hond zijn of haar mens heel hard nodig heeft, maar dat die mens er op een diepere laag niet ‘is’ voor de hond. Dat de mens niet zijn of haar eigen plek inneemt in de energie. En precies dát is juist zo nodig om er te zijn voor de hond.
Natuurlijk ís die mens er wel, die zit op de bank, wandelt, speelt, knuffelt met de hond enzovoorts. En die mens ziet ook heus wel wat de hond nodig heeft, zoals bijvoorbeeld ander voer of een training om iets aan of af te leren.
En dat is het allemaal niet… Wat je hond nodig heeft, is dat jij ‘heel’ bent; dat jij alle kanten van jezelf er kunt laten zijn, juist ook de ongemakkelijke die je geleerd hebt te parkeren. Soms vinden mensen (bepaalde) emoties moeilijk of zien ze een kant van zichzelf liever niet, of is er een stevig oordeel over iets wat ze van zichzelf opmerken. Dat gebeurt onbewust he, want we hebben allemaal het allerbeste met onze honden en onszelf voor.
En precies DIT is wat honden aangeven als ze hun mens niet zien; dat de mens zichzelf nog niet helemaal kan zien. Dat daar de aandacht naar uit mag gaan om er echt te kunnen zijn voor jezelf en voor je hond. Dat je hond pas echt iets aan je heeft als jij heel bent. Als er issues spelen is dit sowieso belangrijk, anders blijf je met je aanpak hangen op een bovenlaag en raak je niet de kern van de zaak. Dat zal vast een tijdje goed gaan, maar de daadwerkelijke oplossing zit in de laag daaronder.
En daar komt Ont-moeten om de hoek kijken… Daarbij maak je contact met die laag in jezelf die puur is en zuiver. De laag die er toe doet, die je inzichten aanreikt en waar je van gaat stralen. Waar je voorbij het geleerde kunt voelen wat er nodig is. Ook als er geen dingetjes zijn, is het een (h)eerlijke manier van samenleven.
Ik gun het jou en je hond!
Hoe en waar kun je hier kennis mee maken?
Kijk op de kalender
Lieve groet,
Monique van Herpen