Deze hond fotografeerde ik in een openbare ruimte van een stadscentrum en gaf mij inspiratie tot het schrijven van deze tekst. Wat ik zag is een momentopname; het volledige verhaal van hond en mens ken ik niet. De beschrijving is bedoeld als algemene reflectie en niet als oordeel over de specifieke situatie.

De hond heeft een gedrukte houding, de staart tegen zich aangetrokken, hijgt, kijkt weg, is niet in contact met degene die hem aait (op een voor honden niet zo’n fijne plek).

Kortom..de situatie waarin de hond zich bevindt is voor de hond verre van okee. Overweldigend zelfs.

Maar…hij bijt niet, piept niet, valt niemand lastig, trekt niet aan de lijn. Wat vaak voor mensen het beeld geeft dat de hond het aankan.

Maar er is ook een andere kant…

Dan neem ik je nu mee in een parallel tussen mensen en honden, als het gaat over afstemming.
Dat gaat niet over goed en fout of over schuld, maar over bewustzijn.

Werd jij vroeger écht gezien door je ouders?
Of voelde je vaak: ze snappen me niet…
Dan weet je hoe diep het kan snijden, als je niet écht gehoord of begrepen wordt.
Wat je dan gaat doen als kind, is -onbewust- je aanpassen, want je hebt het om op te groeien zo hard nodig dat je gezien, gehoord en begrepen wordt. Op het moment dat je je gaat aanpassen, ben je weg bij jezelf en zit je al in een overlevingsmodus. Het kan zijn dat je vanuit deze modus bent gaan pleasen, of je onzichtbaar maakte, je heel gehoorzaam was, of wellicht was jij juist de rebel. Je bent niet meer het onbevangen, speelse kind, vol vertrouwen.

Wellicht werd er goed voor je gezorgd, kwam je in materieel opzicht niets te kort.

Maar in emotioneel opzicht miste je oprechte afstemming van je ouders.
Op jou, op wie je bent, waar je behoefte aan had.

🐾 Stel je dan eens voor hoe dat werkt voor een hond, een traumie.
Als ‘ouders’ van een hond, zit het ongeveer hetzelfde in elkaar. Ook hier zijn de mensen zijn de ‘systeemdragers’, net als bij ouders en kinderen. En ook honden kennen het gedrag van zich aanpassen aan hoe ze dan wèl gezien en gehoord worden. En ook zij zijn dan bij zichzelf weg, in de overlevingsmodus, om zich nog enigszins okee te voelen in het systeem. Dat kan zich ook weer op verschillende manieren uiten: overdreven gehoorzaam (het beste jongetje van de klas), vooral niet opvallen, zich afsluiten (dissociatie, maar ook slapen), onderdanig, overalert, je overal volgen, aandacht vragend gedrag.

Bij zowel kinderen als honden zie je dit gedrag, wat wijst op een gemis aan afstemming, veiligheid en erkenning. De bedding roept om aandacht.

Een prachtige uitdaging om de relatie te helen.

Met NEI of energetische healing, kijk ik onder het gedrag.
En help daar de vastgezette emoties of oude pijn in het systeem van de hond los te maken. *
Zacht, afgestemd, respectvol.
Precies zoals het bij honden werkt.

✨ De verandering is vaak subtiel maar diep:
Meer rust. Minder overprikkeling. Minder angst. Meer contact.

Dát is voor mij afstemming. En dat kan niet zonder jouw input, als ‘ouder’ van je hond. Jij bent degene die er echt voor zorgt dat je hond zich gezien, gehoord, erkend en veilig voelt. Voelt ja… En dat is de volgende uitnodiging, aan jou..om het voelen op te pakken.

Met liefde <3

* Zo kunnen vastgezette emoties (trauma’s) alsnog verwerkt worden en hoeven het geen klachten, kwalen of ziektes te worden. Want onverwerkte emoties zijn de oorzaak van bv allergieën, problemen met het immuunstelsel, en andere nog heftigere ziektes. Omdat er enige tijd overheen gaat, wordt niet altijd de link gelegd met de (on)gezondheid en wordt het gezien als iets op zich zelf staands, en pech, dat de hond ziek wordt.