In mijn werk als trauma-expert voor honden zie ik het keer op keer: mensen willen heel graag vooruitgang, zijn super gemotiveerd om te “werken” aan het probleemgedrag van hun hond. En gaan met de praktische tips uit het traumaconsult direct aan de slag. Maar het stuk ‘kijk door de ogen van je hond’-advies blijft vaak liggen. 

En dat is jammer want zo komt de hond toch weer in situaties met prikkels terecht die de hond niet aankan. Precies zo is ook trauma ontstaan; er wordt over grenzen gegaan.

Een hond die iets heeft meegemaakt, heeft éérst en vooral iets ánders nodig. 

Iets veel diepers:

📍 Vertraging.

📍 Afstemming.

📍 Empathie.

Niet op gedrag, niet op resultaat — maar op de beleving van de hond.

Een getraumatiseerde hond heeft ruimte nodig om te voelen dat hij volledig wordt gezien, geaccepteerd en veilig is. 

Alleen dan kan hij landen in zijn lijf. Pas dán ontstaat er een bodem voor echte heling.

Maar wat zie ik in de praktijk?

Zoveel mensen zitten vast in hun hoofd. Zijn druk bezig met analyseren, controleren, fixen. En ik snap dat, want zó zijn wij immers geprogrammeerd. Vaak door onze opvoeding, door onze scholen, door ‘hoe de maatschappij werkt’.

En voelen? Dat hoort er niet of nauwelijks in thuis.

En dat is precies wat ontwikkeld mag worden in het proced met een getraumatiseerde hond. want dat is juist de basis. Niet alleen voor de hond, maar ook voor de mens. 

📣 Mijn frustratie?

Ik werk met honden die iets hebben meegemaakt, én met mensen die durven te voelen.

Maar in de praktijk blijkt dat het grootste deel van de mensen niet durft te voelen.

En toch… als jij echt verschil wilt maken voor jouw hond –

dan begint het bij jou.

Bij jouw bereidheid om te vertragen. Te luisteren. Te zíjn.

Niet om de hond te “helpen herstellen”,

maar om hem eindelijk de ruimte te geven om zichzelf weer te voelen.

💬 Voel jij dit? Of herken je juist dat je vooral in je hoofd zit?

Er gaat werkelijk een wereld voor je open als je het voelen kunt toelaten. En dat is zo’n wonderbaarlijke ont-moeting, zowel met je zelf als met je hond! Je kunt echt spreken van een cadeau dat je hond je heeft meegenomen in the special needs van traumies want anders was jij als mens nooit zo gegroeid <3

Deze oefening kan jou helpen als je jezelf herkent in ‘vooral in je hoofd zitten’.