Met de hondenfokkerij…
Ondanks alle regeltjes en voorwaarden om verantwoord honden te fokken, alle hondenscholen om je te ondersteunen op weg naar een fijn leven samen met je hond…. alle wijsheid in opleidingen, boeken, op internet en ga maar door, lijkt het met het welzijn van de hond niet alleen maar de goede kant op te gaan.
Is het vijf voor twaalf? Of intussen al half één?
Ik schrijf deze tekst vanuit mijn hart, dat zich zorgen maakt. Het is niet en nooit bedoeld om iemand aan te vallen of aan te spreken, maar zeker wel als ’tool’ om meer bewust te zijn van een wereld die niet te vatten is in regeltjes, voorwaarden of contracten. En dat is ons eigen gevoel.
Wat ik ervaar is dat we daar vandaan zijn gedreven, weg van wat zuiver en dus okee voelt, en op weg naar wat er kan. Wat er mogelijk is in bv het fokken van honden, binnen hetgeen er van buitenaf wordt opgelegd. Zonder aan te sluiten bij het eigen gevoel, empathie voor de hond of sowieso het kunnen verplaatsen in de hond.
En dan ontstaat er ruimte voor schokkende situaties die ik al eerder beschreef in:
Verborgen rode vlaggen.
Schokkend voor de betrokken honden, want de mens is dit al heel normaal gaan vinden.
Zo sprak ik onlangs in een consult een eigenaar van een teef, die geboren is bij een grote fokker.
Groot, als in meer dan 10 honden houdend, werkend met contracten waarbij daar geboren teven
bij hun eigen mensen wonen, maar vóór de bevalling naar de fokker gaan, daar de pups krijgen
en weer terug naar hun eigen leven gaan als de pups uitvliegen.
In dit ‘geval’ zijn de pups ook nog eens met een keizersnede geboren en had moeders niet veel interesse
in het verzorgen van de pups.
Ik tel hier al zoveel rode vlaggen voor de pups, en dan moet hun leven nog beginnen.
De inregeling van hun systeem is afhankelijk van hun moeder. En je kunt je vast wel voorstellen dat de moeder niet optimaal in haar vel zat. Wilde ze wel pups? Wilde of kon ze wel de zorgtaak op zich nemen? Hoe hield ze zich staande in de situatie rondom de grote roedel waar ze moest bevallen (ben je zelf al eens bevallen, dan snap je het vast wel). Hoe heftig is het om als pup vanuit de veilige baarmoeder plotseling in een omgeving wakker te worden met al die prikkels! Zonder de gebruikelijke weg door het geboortekanaal die je voorbereidt hierop. En wat voor nadelige invloed hebben de stress-stofjes van de moeder op de ontwikkeling van de pups?
En dan was de moeder ook niet echt te porren om de pups te verzorgen.
Wat doet dat alles met een pup?
Heftig toch??
Maar weet je… deze hummeltjes gaan wel de wereld in zonder dat ze er goed op voorbereid zijn.
En dat was de moeder zelf ook niet, want die is een pup uit een min of meer vergelijkbare situatie.
De moeder heeft sowieso haar eigen trauma via de stofjes in haar bloed al doorgegeven aan haar pups.
Maar haar kleintjes zijn daarbovenop ook nog geraakt door hun eigen opgelopen trauma.
Als ze er mooi uitzien, het leuk doen op show volgens de reglementen enz, dan worden ze zelf ook weer moeder. En zo gaat het maar door. En zo wordt alle narigheid ook weer doorgegeven.
Hoe kunnen deze honden zich veilig voelen in de wereld?
Van mensen is bekend dat trauma zeker 5 generaties wordt doorgegeven. Over honden is hier voor zover mij bekend geen info over beschikbaar. Maar waarom zou het heel anders zijn? Het gevoel van veiligheid is ver te zoeken. En dat zie je in gedrag terug; onrust, jou (als anker) stalken, je overal nalopen, blaffen naar wat onbekend is, gebrek aan vertrouwen, verlatingsangst, andere angsten of agressie. En spijsverteringsproblemen.
Waar gaat het heen met de fokkerij, weet jij het?
Zolang we ons eigen gevoel niet laten spreken, en we daardoor de hond zelf, het zijn, het welzijn, de stem, de trauma’s buiten beschouwing laten, kan dit nog heel lang zo doorgaan.
En wij ons maar afvragen hoe het toch kan dat onze honden niet meer zo gezond zijn (zie Zembla),
en er steeds meer a-typisch gedrag voorkomt. Ik ben eigenlijk al blij als iemand die zich met fokken bezighoudt, zich dat afvraagt.
Dan komt er beweging in, want ik vrees dat er op deze manier gefokt wordt met trauma’s ipv honden.