-pas op: heartbreaking-

Leven of overleven
______________________
Ze functioneren op het eerste oog prima, want zo werkt het voor ze, ze maken er het beste van. Ze zijn hond en ze zijn meesters in ‘met mij gaat het goed hoor’. Maar de kans is groot dat ze op een diepere laag aan het overleven zijn en dat komt in de loop der tijd naar de oppervlakte.

En daar kom ik de werkelijke reden tegen waarom ze op bepaalde punten niet zo lekker gaan; de mens laat (onbewust) steken vallen bij de start van een hondenleven.

Klachten
___________
De klachten bij de honden die in mijn praktijk komen, zijn heel divers. Net als bij mensen als we iets ‘onderdrukken’; spijsvertering die niet in orde is, of een heel wisselend beeld laat zien. Allergieën, jeuk, verstoring in het immuunsysteem, of uitslag die maar niet weg wil gaan. Blokkades in de rug of schouders of elders in de beweging.

In gedrag kan er ook van alles spelen: altijd ‘aan’ staan, onrust, overprikkeld zijn, veel gestress, slopen, veel blaffen, recalcitrant gedrag, slecht luisteren, gedoetjes met eten of dingen eten die niet voor consumptie bestemd zijn. Maar ook angstig of onzeker gedrag en boosheid en uitvallen. Net als verlatingsangst, de eigenaar niet uit het oog verliezen en ‘stalken’. Ook het ‘claimen’ van personen, voorwerpen of eten/snacks zijn rode vlaggen dat er sprake is van serieus trauma.

Over trauma bij onze honden is nog niet zoveel bekend, ik wist er ook niet veel meer van dan ik op de opleiding voor gedragstherapeut had geleerd. In de jaren dat ik als gedragstherapeut werkte, had ik bij de honden waarbij trauma speelde wel altijd het gevoel dat ik wel kon helpen, maar niet diep genoeg kon gaan. En dat voelde als een gemiste kans.

Met wat ik nu weet, klopt dat ook precies. Want trauma zit diep in het systeem, zeg maar in het onderbewuste (de onderste 90% van de ijsberg) van je hond. Gedragstherapie, training en dergelijke mooie dingen komen niet verder dan de bovenste 10%. En daarmee mis je dus de kern, de werkelijke oorzaak.

In de afgelopen 6 jaren, sinds ik in het bos woon, ben ik ‘overspoeld’ door honden met trauma. En heb ik mijn eigen weg mogen vinden en een dijk van een aanpak mogen ontwikkelen in wat voor deze honden helpend is en wat juist niet. Inmiddels hebben honderden eigenaren mij gevonden en hebben we samen de honden geholpen aan heling, welzijn en herstel. Want echt, er is nog heel veel mogelijk.

ALS je de moeite neemt om je te verdiepen in wat er echt speelt, is er nog heel veel mogelijk.

Ik hoop niet dat je in het praatje bent getrapt van ‘met geduld en heeeel veel liefde komt het wel goed’. Want dat klopt echt niet. Ik ben groot voorstander van heeeeel veel liefde, sowieso. Maar nu je weet dat de kern van het probleem van je hond zó diep onder de oppervlakte zit, zijn geduld en liefde echt niet toereikend. Als je echt wilt gaan voor je hond, mag je de diepte in.

Daar wacht jullie een heel mooi proces.

Als je hier meer over wilt lezen: Voor je hond

De bevindingen in dit artikel zijn, zo begrijp je wel, niet gebaseerd op iets van wetenschap. Dat is er eenvoudigweg niet. Het zijn mijn eigen bevindingen, die ik heb gebaseerd op de honden die ik voor me had, op de verhalen en ervaringen die hun eigenaren met mij deelden.

Bijzonder genoeg trof ik overeenkomsten aan in nestperiodes, de bevalling, de dekking. Die heb ik verwoord in dit artikel. Zij vormen de basis van wat ik denk waar nog veel winst te behalen is, als het onder de aandacht wordt gebracht van hen die met een hondenhart met fokkerij bezig zijn.

Trauma is een ervaring waarbij er over je grenzen wordt gegaan. Precies op dat moment vindt er puur uit zelfbehoud als het ware afsplitsing plaats van het deel wat niet met de situatie om kan gaan. Dan is er geen ‘heelheid’ meer. Het overlevingsdeel neemt dan de leiding en dan heb je dus een hond die aan het overleven is ipv leven. Daar merk je in eerste instantie niet zoveel van. Ogenschijnlijk is er niets aan de hand. Echter, de afsplitsing verdwijnt niet vanzelf. Die gaat zorgen voor blokkades, daar kun je op wachten.

Of je gaat ermee aan de slag om de heelheid die is verstoord te herstellen. Mijn hele website staat vol met mooie methodes en natuurlijke middelen. Je hoeft echt niet te tobben met je hond.

Trauma verdwijnt niet vanzelf, daarvoor zit het gewoon te diep.
Het uit trauma voortvloeiende gedrag is de slechts ca 10% van de ‘ijsberg’ die boven de waterspiegel zichtbaar is. De oorzaak daarvan zit onderin de 90% van de ijsberg en daar kan je niet zomaar bij.

Vaak is er dan ook al een aardig traject afgelegd voordat hond en mens ~de wanhoop nabij~ hier binnenkomen. Het goede nieuws is dat ze hier niet weg mogen voordat we de oorzaak gevonden hebben, zodat we kunnen beginnen aan herstel en opbouw.

Waar ik met dit schrijfsel graag de aandacht op wil vestigen, is dat het merendeel van de oorzaken gaat over de omstandigheden rondom het begin van het leven; de conceptie, zwangerschap, geboorte en de periode er vlak na. Ook niet zo heel anders dan bij de mens dus; de foetussen/babies krijgen mee wat er in het systeem van de moeder gebeurt. Ervaart zij stress of trauma, dan gaat dat direct door naar haar kinderen.

Niet alle pups uit bepaalde situaties die ik hieronder beschrijf, zullen in dezelfde mate last ervaren.
Of wel en ze zitten in hun overlevingsmodus. Dat kunnen ze heel lang volhouden, maar een keer houdt het op.

En waar hebben we het dan over? Welke overeenkomsten trof ik aan?

*Conceptie
______________
~Dekkingen die ‘moeten’ van de mens. Dat moeten ze sowieso (bijna) altijd, ik ken zeggen en schrijven één persoon die op haar teef heeft afgestemd of ze pups wilde. Ken jij verhalen van ongewenste zwangerschappen bij mensen? Wat dat doet met de ontwikkeling en het welzijn van de baby?
Dat heeft een mega grote invloed.

~Kunstmatige inseminatie; als de teef zich niet op de natuurlijke manier laat dekken, dan gebeurt het regelmatig dat de mens ingrijpt. Dat de teef daar een reden voor heeft, dat het niet past voor haar, daar gaat de mens daarmee aan voorbij.

Het via KI ‘opeens’ zwanger zijn is vaak voor de teef (en haar roedelgenoten) een ‘????’ beleving. Dat klopt niet voor ze en dat geeft al stress. Fokkers passen heel makkelijk KI toe, zelfs als de reu in kwestie bij hen woont.

Overigens ken ik een gelegenheidsnestje dat ter wereld is gekomen omdat de teef middelen werd ingegeven om maar loops te worden. Resultaat: natuurlijke dekking, normale zwangerschap, na geboorte 2 pups doodgebeten, de rest genegeerd voor lange tijd. In de puptest met 7 weken verkeerden al deze pups in een ‘freeze’.

*Zwangerschap
_____________________
~Uitzet-teef, teef-in-gastgezin; als de teef haar pups moet krijgen op een ander adres dan haar eigen thuis. Dat kennen we als de constructie ‘uitzet-teef’, of ‘gastgezin’ waarbij de (vaak rashonden-)fokker een afspraak maakt met een teef-pupkoper om met die hond verder te fokken. De teef gaat dan voor of na de dekking of vlak voor de bevalling naar de fokker om daar de pups te krijgen, op te voeden en keert dan weer terug naar haar eigen huis. In de beleving van de teef is dat heel stressvol; er gebeurt al heel veel in haar eigen lichaam en dan woont ze in de periode waarin ze haar naasten zo hard nodig heeft, ergens anders, meestal ook in een andere roedel. Of ze de roedel kent, of haar eigen mensen nou veel op bezoek komen of niet, zíj mag zich staande houden in een nieuwe situatie in een niet-eigen omgeving. In een spannende periode waarin ze juist veiligheid en zekerheid nodig heeft, brengt zij haar pups ter wereld. De pups krijgen deze stress onherroepelijk mee.

Een heel schrijnende situatie is waar mijn hulp werd ingeroepen bij een jong uizet-teefje van een mega populair ras, dat nog geen kwartier bij de fokker (die goed bekend staat!) binnen was om daar haar pups te krijgen en (dagen te vroeg) begon te bevallen. Zelf kampte ze met de nodige trauma’s waar ze mee mocht dealen. Als het een mens zou zijn, was zij een getraumatiseerde tienermoeder. En dan moet het leven op aarde van de pups nog beginnen…

~Als er pups overlijden voor of na de bevalling.
Op een diepere laag maken pups mee dat een nestgenootje het leven laat, hoe dan ook. Dit is wat helaas gebeurt, en daar kan niemand iets aan doen. Maar weet dat het van invloed is op de nestgenootjes.

*Geboorte
________________
Jammergenoeg verloopt een geboorte niet altijd natuurlijk en moet er soms ingegrepen worden.

~Een keizersnede is heel ingrijpend. Zeker ook voor de moeder, want het is een operatie en daarna heeft ze haar pups. Maar voor de pups, die vanuit de veiligheid van de baarmoeder -zonder dat ze de geeigende natuurlijke weg afleggen die ze voorbereidt op geboorte- zo ineens hup, in de wereld zijn. Vol prikkels die in hun ontwikkeling op dat moment niet passen. Precies, overweldigend. Keizersnede-honden kunnen daar hun hele leven last van houden, als je je hond er niet vanaf helpt.

~Medicatie is soms nodig, om de moederhond te helpen de weeën op gang te houden. De pups krijgen deze stoffen ook binnen en opvallend genoeg zijn dit vaak honden die het lastig vinden om een tuig aan te moeten.


*Nestperiode
__________________
~Als er meerdere nesten tegelijk zijn en de pups door elkaar hobbelen, soms zelfs bij elkaars moeder drinken. De pups kunnen daardoor moeite krijgen met hun eigen grenzen; het is overweldigend als je even niet weet bij wie je hoort, en wie er bij jou hoort. Dat doet dat wat met je eigenheid. Die is weer verbonden met het 3e chakra en zo kunnen bv ook spijsverteringsdingetjes of allergiën ontstaan.

~Regelmatig kwam ik tegen dat het aantal volwassen honden dat bij de fokker woont, ook van invloed is op de pups. Zeker als de woonruimte beperkt is. 

~De kleinste pup uit het nest. Dat is een heftige ervaring voor het pupje, ook als er goede zorgen zijn enz. De start voelt voor hen instabiel. Bovendien blijken zij heel gevoelig voor entingen.

~Uitstapjes buiten het nest/huis, al dan niet met de moeder, als de pups jonger zijn dan 7 weken. De hersentjes zijn dan nog niet ingesteld op de grote buitenwereld. Het ziet er schattig uit, maar voor de hondjes is het heel heftig.

*Wat nou eenmaal bij het leven hoort
____________________________________________
Er kan van alles gebeuren in het leven van de teef en haar mens(en) tijdens de zwangerschap of daarna, wat haar en dus de pups stress oplevert: verhuizing, scheiding, overlijden, ziektes, slecht nieuws berichten enz. Zo is het leven.

En ik ben oprecht van mening dat de dingen die bij het leven horen zo hebben moeten zijn. Je moet denk ik geen perfecte omgeving willen creëren, zo werkt het niet. Het leven is niet perfect en precies dat is perfect.

BEWUST-ZIJN EN WELZIJN GAAN HAND IN HAND
________________________________________________________
Voor mij voelt het of we met z’n allen wel veel meer bewust mogen zijn van wat de onze invloed is op het welzijn van de hond. En bij onszelf mogen kijken of wat wij normaal vinden ook voor onze honden normaal is. Hoe het gat ontstaan is tussen de twee belevingen en hoe de brug ertussen geslagen kan worden. Doen wij dingen op een bepaalde manier ‘omdat het kan’? En moet je alles wat kan, dan ook willen?

Voel je vrij om dit artikel te delen, hoe meer bewustzijn bij fokkers, hoe beter het welzijn van onze honden.