Onderstaand wat persoonlijke ervaringen:

Anoniem:

Ik ben dankbaar. Dankbaar dat ik Monique online ben tegengekomen en de stap na lang twijfelen heb genomen om haar te bellen en te vragen om hulp en begeleiding.

Monique is iemand die in staat is je direct op je gemak te laten voelen. Ze is ervaren en heeft veel kennis in haar vakgebied, daarnaast voelt en weet ze gemakkelijk en snel wat er speelt en nodig is.

Monique heeft me geweldig geholpen toen ik op mijn dieptepunt van wanhoop was die ik ervaarde in de relatie met mijn hond. Ze durfde het met mij aan. Ze is eerlijk en duidelijk, maar altijd liefdevol in haar aanpak en communicatie. Ze geeft praktische tips en handvatten, input om over na te denken, mooie eyeopeners, ze is loei-eerlijk in haar feedback en ze geeft vooral vertrouwen dat het goedkomt.

Het antwoord is altijd liefde zoals ze zegt en die heb ik wel tot me genomen. Terwijl ik dit schrijf voel ik weer de blijdschap en dankbaarheid voor wat ze voor me heeft gedaan. Ik ben er nog niet helemaal, leren met vallen en opstaan noemen ze dat maar met de stevige basis aan kennis en de ondersteuning (ook met de healingen voor mijn hond) die ik kreeg en kan ik voorlopig verder wetende dat ik bij haar altijd terecht kan wanneer dat nodig is.

Monique je bent zo waardevol en liefdevol, ik hoop dat je nog lang anderen diereigenaren mag begeleiden en honden mag healen zoals bij ons.
______________________________________________________________________________________________________________

Eerder dit jaar zijn we in contact gekomen met Monique via een bericht op Facebook. We hebben haar hulp gevraagd voor onze Border Collie Bowie van 1 jaar. Hij deed het super goed maar reageerde erg op blaffende honden.

Het eerste telefoongesprek was heel fijn en een openbaring. Door haar manier van doorvragen en reageren heeft zij in dat eerste gesprek al heel veel duidelijk gemaakt over hoe een opgelopen trauma kan werken op het gedrag van Bowie. En hoe onze reacties daar weer op van invloed zijn.

Daarnaast was het voor ons een openbaring wat Monique vertelde over voeding en de invloed daarvan op gedrag van een hond!

Diverse behandel sessies en de daar opvolgende korte gesprekken gaven steeds meer inzicht en we zagen een positieve ontwikkeling in het gedrag van Bowie.

Ook tussendoor kon Monique ons heel goed ondersteunen toen Bowie een verwonding opliep met als gevolg vele dierenarts bezoeken en enige weken beperkte wandelingen aan de lijn. Dit was heel lastig voor hem, maar met de hulp en handvatten van Monique is hij goed door deze periode gekomen.

De aanpak van Monique kenmerkt zich vooral door haar enorme ervaring, manier van werken en ook heel belangrijk een fijne samenwerking. Ook kan ze zich goed verplaatsen in Bowie en in ons. Monique super bedankt voor je hulp!

________________________________________________________________________________________________________________

Monique heeft ons geholpen bij onze golden retriever pup. Hij was erg onrustig, makkelijk overprikkeld en het slapen ging slecht. Toen Monique bij ons thuis is geweest, heeft ze ons veel nieuwe inzichten gegeven en vooral het vertrouwen (terug) gegeven in het luisteren naar ons gevoel. Met de praktische adviezen gaf ze ons inzicht in hoe we het beste om konden gaan met onze pup en wat bij zijn karakter paste. We zijn erg blij met de persoonlijke benadering, die geheel op maat was voor onze pup. Daarnaast zijn we ook blij dat we altijd terecht konden met vragen.

_________________________________________________________________________________________________________________________

Van Annelies en Ostar:

In het voorjaar ben ik met mijn man naar een lezing geweest van Monique, ont-moeten. De titel sprak me direct aan, niets moeten. Ik ontmoeten een hele warme dame met een gedachtegang waar ik me wel in kon vinden. Na wat twijfel, heb ik toch beslist om met haar samen te werken. Ik  samen met onze Saarlooswolfhond dame Ostar. Omdat we beide toe waren om samen los te laten wat ons remde in onze groei. We zouden toch zeker onze verbinding met elkaar niet willen verliezen.

Daar heeft Monique ons zeker in geholpen door ons inzicht te geven, dat we altijd de keuze hebben, zonder te moeten inleveren op onze band samen.

Ik ben heel blij dat we ons hebben laten begeleiden door Monique. Na onze 2^desessie maakte ons meisje dit ook duidelijk door zich uitvoerig te laten knuffelen door Monique, wat eerder uitzonderlijk is voor ons ras. Aan Osje zag ik de verandering die we samen ondergingen. Ze is ook zelfstandiger geworden, we merken het thuis in de roedel en op de hondenschool. Ze is ook terug loops geworden, wat ze al meerder jaren niet meer deed, omdat ze niet durfde of het niet zag in zichzelf, ze vindt dat ze kan en mag.

Zelf ben ik ook gegroeid door dat ik de tools aangeboden gekregen heb om, nee te zeggen en niet alles op mij te nemen wat ik niet nodig heb.

We zijn er beide sterker door geworden. We zijn nog steeds een team maar beter, nu putten niet meer uit elkaar, maar vullen we elkaar aan.

Bedankt Monique om ons te laten zien dat we ook samen kunnen zijn als we onszelf blijven.

Ik kan iedereen die met liefde en vertrouwen wil werken aan duidelijkheid voor jezelf, je hond,…. Monique aanraden ze reikt je alles aan met zachtheid, aan jullie de keuze.

______________________________________________________________________

Van Nathalie en Paddy:

Wat een geweldig warm mens heb ik mogen ontmoeten.

Vorig jaar gaf je een lezing over “Ontmoet jezelf en je hond”. Ik ben toen geïnteresseerd geraakt en was benieuwd hoe en of je mij en mijn hond kon helpen. Dus een afspraak gemaakt en op naar Halsteren. Tijdens die ontmoeting werd het me al gauw duidelijk, bij jouw moet ik wezen. Bij mij ging het om wie ben ik, wat wil ik, en vooral wie kan me helpen op deze weg. Voor mijn hond had ik de vraag, waarom wil hij niet aangeraakt worden en waarom wil hij niet naar huis. Ik dacht toen altijd dat ligt aan mij, ook omdat ik een depressieve periode achter de rug had. En ik hoopte zo dat ik hem hierin niet meegesleept heb en hij daardoor niet graag bij mij was. Maar dat kon bijna niet, maar hij gaf twee verschillende signalen, heel verwarrend.

Zowel voor mezelf als voor mijn hond had ik al verschillende wegen bewandeld, maar nog niets wat we samen konden doen, en moesten we dit wel samen doen. Na die lezing was dat duidelijk. Jazeker als iemand mij zo’n spiegel voor houd, dan kan het niet anders, daar moet ik wezen.

Tijdens al onze sessies is de betrokkenheid en aandacht die je voor mij en Paddy had die mij het meeste heeft geraakt. Het luisterend oor, mijn woorden juist samengevat, en dan naar een oplossing zoeken om uit eindelijk een plan te maken waar wij mee aan de slag konden. Het anders werken met mijn hond heeft mij andere inzichten gegeven maar ook naar mezelf toe, vooral dat “niets moet”, dat heeft nooit goed tot me door gedrongen, de maatschappij verwacht wat van je. Maar telkens die woorden van je te horen krijgen, heeft zich uiteindelijk gesetteld.

Paddy is een terrier, je bent goed zoals je bent, een heerlijk ding. Ik heb hem tenslotte ook zelf uitgekozen, maar waarom? Niet alleen jij zette een spiegel voor me neer, maar hij ook en dat wist ik. Wat ik alleen niet wist, hoe ga je daar mee om. Het heeft me rust gegeven om te erkennen dat hij is zoals hij is, iedere hond en ieder mens heeft een karakter je moet het alleen willen accepteren. Ik kan er nu alleen maar om lachen als hij dwars is en me met die blik aankijkt “ik wil die ander kant op”. Nou vooruit dan de andere kant maar op.

Mijn lijstje met woorden die ik als opdracht had “hoe wil ik zijn”, daar kijk ik nog iedere dag naar en s’avonds kijk ik welke die dag de hoofdrol is geweest. Ik hoop dat het iedere dag meer woorden zijn die samen een hoofdrol spelen en ik zo steeds stukje bij beetje mezelf compleet kan maken. Precies zo, als dat ik van binnen weet hoe ik ben.

Monique, wij zijn je meer dan dankbaar wat je voor ons gedaan hebt. De tijd, de aandacht die je aan ons besteedde, het ons steeds weer stukje bij stukje iets van onszelf te laten vinden en te laten erkennen in een warme omgeving. Je bent geweldig!💗

___________________________________________________________________________________________________

Van Martine en Tichel:

Monique is bij ons thuis geweest om ons te begeleiden met onze pup van 5 maanden.

Haar bezoek is erg waardevol geweest om meer inzicht te krijgen in onze pup en haar gedrag.

Ook kreeg ik meer inzicht in hoe ik zelf in de opvoeding stond, confronterend maar goed om dit in te zien.

Monique kijkt echt vanuit het gevoel en wat voor mij ook erg waardevol was, is dat ze zei er is niets mis met de pup, ze is goed zoals ze is. Het heeft mij rust gegeven en we hebben weer een stap in de goede richting gedaan.

Als ik in de toekomst meer hulp nodig heb zal ik Monique zeker weer inschakelen!

___________________________________________________________________________________________________

Van Ingrid en Yeske:

___________________________________________________________________________________________________

Van Céline en Bolle:

Ik ga Monique’s werkwijze niet uitleggen, dat kan ook niet, want die rust die zij in zich heeft en uitstraalt is ongekend. Ik kwam zo gehaast daarbinnen, binnen 10minuten liepen er tranen over mijn wangen en toen ik buiten stapte, voelde ik mij een geheel ander mens. Alsof ik 6 weken had liggen slapen in een hutje op de hei en de hele wereld aan kon. Het is zo raar dat iemand binnen zo’n korte tijd je zo diep weet te raken en je laat beseffen dat het enige wat er toe doet, ik ben.

Dat ik dankzij die sessie nu een veel relaxter koppie heb is echt heel fijn, maar dat ik relaxtere hond heb gekregen, en het besef waardoor dat allemaal komt, daar ben ik Monique ontzettend dankbaar voor.

Monique, ik wil nog even zeggen dat ik jou en jouw Roos en alles daar tussen in, zo ontzettend bewonder. Bedankt, voor deze hele mooie ervaring en de wijze lessen die ik eruit heb kunnen trekken. In de derde versnelling ga je misschien niet zo hard, maar alles wat je signaleert, signaleer je wel tien keer beter <3

Om heel eerlijk te zijn, ben ik helemaal niet van het spirituele. Ik ben een dochter van een tuinderszoon, tegenwoordig zit heel de familie in de transport en ons familiemotto is ‘van werken ga je niet dood’. Continue doorgaan dus, niet in de derde versnelling, maar als het even kan, gewoon steeds in de zesde en volle bak gas. Monique en haar ‘ont-moeten’-posts zette mij wel heel vaak aan het denken. Ik vroeg mij echt af waar ik nou eigenlijk mee bezig was. Moest dit nu echt zo, altijd maar gaan, gaan, gaan? Heel vaak liep ik tegen hetzelfde punt aan, die keiharde muur. Eens in de zes maanden volledig afgebrand, stond mijn relatie weer op instorten en een hond die aan het einde van zijn lijn hing. Ja, en? Wat heeft een hond daar nu mee te maken? Dat jij afgebrand ben? Ik wist wel dat mijn hond mijn spanning voelde. Mijn Alaskan Malamute is sowieso een gevoelige. Mijn hond voelt mij feilloos aan, maar dat dat in mijn continue gaan averechts werkte, dat wist ik niet. Ik vond dat mijn hond (die ik vanaf nu mijn maatje noem, want dat is hij) iedere dag tenminste 15km moest lopen, ongeacht zíjn energie, míjn energie, het weer of het ontbreken aan tijd. Daarnaast mocht mijn maatje ook zeer zeker niet uitvallen naar andere honden, zijn ademhaling mocht niet versnellen bij het signaleren van een van zijn vijanden, hij mocht niet trekken en hij moest vooral altijd heel goed luisteren. Op het perfecte af. Dat ‘luisteren op het perfecte af’, was ik heel gauw afgeleerd want dat gaat niet bij dit ras. En het zou zonde zijn om zijn karakter zo te breken omdat de mensheid vind dat een hond ten alle tijd te luisteren heeft. Een Malamute heeft een heerlijk eigen willetje. Wederzijds respect is nodig om zo’n ras op te voeden, alles moet rechtvaardig zijn, eerlijk en te begrijpen. Bolle is nu bijna 4, al bijna 4 jaar mijn grootste maatje. Hoewel ik steeds een vernieuwde kijk op zijn opvoeding kreeg -welke dan het beste bij mij en zijn ‘state of mind- paste, bleef ik toch tegen een aantal dingen aanlopen die ik niet aangestuurd kreeg.

We hadden afgesproken voor een sessie begin januari, terwijl hij nog last had van zijn vuurwerk angst. Ik maakte mij zorgen of Bolle wel bereikbaar was in deze mindset. Echter was ik degene die aangepakt werd, en zeer zeker niet Bolle. Het was een hele ontastbare ervaring, een sessie die binnen een zeer korte tijd je ziel en je onzekerheden heel snel bereikt. Al heel snel zat ik met tranen in mijn ogen en een trillende lip te vertellen wat mijn angsten waren. Dat mensen mij lyrisch vinden met mijn hond, dat ik hysterisch veel wil wandelen en dat die hond voor mij op nummer 1 staat en dat dat héél raar is. Want het is maar een hond. Ik hield mij teveel bezig met de mening van anderen. Of het idee dat mensen een mening zouden hebben. Altijd die onzekerheid van ‘O, wat zal de mensheid hiervan vinden’. Om de lulligste dingen, bijvoorbeeld dat Bolle na het doen van zijn grote behoefte het gras even omspit. Straks vinden ze mijn hond dominant. Of dat hij in groepsverband soms zo enorm voor scheidsrechter kan fungeren. Straks vinden mensen mijn maatje irritant. Of als ik in de zeikende regen er toch voor kies om een uur met hem te gaan wandelen. Die mensen daarbinnen zullen mij wel gek vinden. Als Bolle uitvalt aan de lijn, vinden ze hem agressief. Als hij gromt, vinden ze hem vals. Als hij niet speelt, vinden ze hem saai. Als hij teveel snoepjes vraagt, vinden ze hem dik. Bij alles, werkelijk alles, vroeg ik mij af wat mensen vonden. Ik heb een vriendschap verloren wat met een omweggetje leid naar mijn hond, ik heb mij er heel lang schuldig om gevoeld. Die week na het gesprek betrapte ik mij er steeds weer opnieuw op dat ik mij afvroeg wie wat waarvan dacht. Ik besefte mij dat ik mij dit wel heel vaak afvroeg. En nu, na sessie kan ik met een gerust hart mijn hond in de zeikende regen uitlaten, mag hij soms prima even uitvallen, zolang hij maar op mij reageert als ik zeg dat het klaar is, en wat die mensen daarvan denken.. het zal mij een worst wezen.

___________________________________________________________________________________________________

Van Matty en Reily:

Wat ben ik jou, Monique, dankbaar dat je op mijn pad bent gekomen.
Je bent een prachtig mens, veelzijdig, kundig, goed met dier en mens.

Je zorgt in je sessies/cursussen voor een ontspannen, ongedwongen en warme sfeer
waar ik mij telkens weer gezien, gehoord, geaccepteerd voel en mezelf kan zijn.

Reily en ik doen nu leuke dingen samen en wij genieten er beiden van.
Ik volg nu de vervolg coaching cursus bij jou omdat ik nog steeds van je leer wat ons ten goede komt.

Ik kan een ieder die op wat voor manier dan ook hulp nodig heeft voor zijn hond/voor zichzelf,
Monique aanraden.

Het is een pad van inzichten, ont-moeten, accepteren, leren en transformeren.

Dank je wel Monique

Van Marie-José en Vito:

Vito

Net de cursus Ont-moet jezelf en je hond van Monique afgesloten.V

Monique leert je niet alleen anders naar je hond te kijken,
ze leert jou ook hem te ZIEN én jezelf te zien.
Hoe mooi is dat ❤️

Puzzelstukjes vallen als dominosteentjes op hun plaats.

We hebben geleerd om totaal anders met onze honden te communiceren. Zonder commando’s en brokjes, mét veel meer resultaat. Vito en ik hebben er van genoten.

Aanrader van de bovenste plank!!!”

___________________________________________________________________________________________________

Van Mirjam en Cooper:

Zo goed als Monique mij kan beschrijven en lezen binnen 5 minuten is mij mijn hele leven nog niet gelukt.
Veel dingen waar ik tegen aan liep wist ik natuurlijk al wel maar wist niet goed hoe ik hiermee om moest gaan.
Met behulp van Monique zijn mijn ogen open gegaan en met de simpele aanwijzingen en.opdrachten die ik
meegekregen heb van haar ben ik al heel erg veel opgeschoten .
Het is niet normaal hoe snel dingen zienderwijs veranderen binnen een paar dagen.
Monique enorm bedankt voor je hulp, je bent een lief en bijzonder mens en kan je iedereen aanbevelen.
Lieve groet Mirjam

Van Margon Govers:

Vanaf dat Agua enkele weken oud is  komt Monique regelmatig op ons pad.
Omdat ik lichamelijk beperkt ben wilde ik (zo’n 11 jaar geleden) graag een hond die ik dingen kon leren om mij te helpen.

Mooi om te zien en te ervaren hoe zij het baasje bewust maakt van zijn/haar hond als spiegel.

teefje donkerroze ….. Agua

Na een puppy test, met de pups uit het nestje waaruit wij een teefje zouden krijgen, gaf Monique aan dat ’teefje donkerroze’ 1 van de 2 favorieten was. Nadat Agua met goed gevolg de puppy-cursus bij Monique had afgerond heeft zij ons met veel liefde en geduld begeleid in het aanleren van hulptaken. Agua kan o.a. deuren op en dicht doen, van alles apporteren (handig gezien ik makkelijk dingen laat vallen 🙂 ) bijv. telefoon en sleutels, wasgoed in en uit het wasmachine doen en oud papier in de daarvoor bestemde doos deponeren.

Een half jaar geleden begon Agua opeens angstig te worden als ze buiten was. Als ik haar losliet lopen bleef ze vlak naast me lopen en wilde liefst op mijn scootmobiel zitten. Tijdens de gesprekken die ik hierover met Monique had werd ik mij (weer) bewust van de spiegel die Agua voor mij is. Ik ben toen anders gaan reageren op Agua op de momenten dat Agua angstig was. In combinatie met het gebruik van Bachbloesem remedies merkte ik na enkele weken enige verbetering in Agua’s gedrag, maar de angst ging niet helemaal over. Hierdoor vermoedde Monique dat er fysiek gezien iets aan de hand was. Ze heeft me toen gewezen op de mogelijkheid om wat speeksel en haren van Agua te laten testen door een holistisch dierenarts waar Monique regelmatig contact mee heeft. Dit heb ik laten doen en uit de tests bleek dat Agua o.a. allerlei voedselallergieën had. Agua krijgt sindsdien ander voer en al snel zag ik verbetering in haar gedrag. Momenteel is ze weer helemaal de oude, als ik haar los laat lopen struint ze heerlijk door het hoge gras en de struiken!

Dankjewel Monique voor al je advies en begeleiding!

Van Marieke van Berkel van Australian Labradoodle-kennel ‘Jolly Doodles‘:

Al driemaal was ik bij Monique welkom voor de meest geweldige puppytesten denkbaar.

Vol geduld en liefde begeleid ze alle pups door een prachtige verrijkte omgeving
waarbij ze hardop haar observaties en gevoel deelt.

Nergens zit druk achter, de pup mag in al zijn eigenheid op onderzoek uit gaan.

Aan het einde van een heerlijke middag vertrek ik altijd met een kladblok vol aantekeningen
en teruglezend na 1 of 2 jaar kloppen ze nog altijd prachtig.

Van Renée van Koot:

Monique heeft mij geholpen met mijn hondje Desi. Zij viel met regelmaat uit op straat.
En dat maakte mij onzeker. Doe ik het wel goed? Wat kan ik nog meer doen?

Het was een gesprek van ongeveer 2 uur waarin ik erg het gevoel had snel met Monique op 1 lijn te zitten.
Een erg prettig gesprek waaruit bleek dat ik het zelf eigenlijk best wel wist. Maar het vertrouwen ontbrak.
Dankzij de bevestiging van Monique dat ik het echt wel goed doorhad en goed bezig was, voelde ik me gesterkt.
Het was me nu nog duidelijker dat ik haar, zeker op bepaalde onzekere momenten, leiding moest geven.
Dit om haar steun te bieden en richting te geven. Hierdoor bleef de noodzaak tot uitvallen veel vaker uit.
Ik begrijp, mede dankzij Monique, dat ik veel uitval-gedrag kan voorkomen door haar ’te lezen’ en te anticiperen op omstandigheden.

Ik ben Monique dankbaar voor de bevestiging die ik van haar kreeg dat ik op de goede weg zat. Gelukkig komt nu het vertrouwen vanuit mezelf.

Desi is een prikkelgevoelig hondje en kan erg reactief zijn als het te druk om haar heen wordt. Dus probeer ik rust en ruimte te creëren voor haar, waardoor ze zich veilig voelt. Het is niet altijd te voorkomen, maar heel vaak wel.

Ik zou Monique aan iedereen aanraden!

Van Marie-José van Beurden:

Ik heb een IJslandse hond, Baugi, van 8 jaar. Hij is mijn maatje. Samen hebben we allerlei cursussen gedaan o.a. behendigheid. Met hem kan ik lezen en schrijven.

Monique leerde ik kennen via anderen op Facebook. En heel toevallig bleek ze in t zelfde dorp te wonen als ik en algauw waren we elkaar tegengekomen tijdens een wandeling met onze honden in t park.

Begin 2017 merkte ik dat er iets niet klopte met Baugi. Het leek net alsof hij wat minder energie had. Wilde niet altijd lange wandelingen maken, sliep overdag steeds vaker en begon ons s’ nachts steeds vaker te roepen. Het werd steeds erger…. Na maanden ons iedere nacht rond 4 uur wakker maakte; rare geluiden maakte; vreselijk hard snurken als hij sliep; soms ineens weinig energie leek te hebben; af-en toe rook ik een niet herleidend putluchtje; ben ik met hem naar de DA gegaan. Volgens haar was er niets aan de hand (ondanks dat hij ineens een raar rochelend geluid maakte bij het onderzoek in zijn oren). Hij was een oudere hond vond ze ondanks dat Baugi 8 jaar was en dat is voor IJslandse honden niet oud. Oude honden ruiken wel vaker zei ze, ondanks dat een IJslandse hond helemaal geen hondenlucht heeft. Ook het steeds harder snurken en steeds minder energie hebben vond ze horen bij een oudere hond. Er was niets vreemds aan hem. De DA zei dat Baugi gedragsproblemen had en we maar een goede gedragstherapeute moesten zoeken. Ik vond die conclusie zo raar, te meer omdat ik Baugi kende. Hij is mijn maatje en ik zag niet dat hij een gedragsprobleem had.

Monique was meteen de enige waarvan ik wist dat ze me kon helpen. Ik had al zoveel van en over haar gelezen en ook hadden we met elkaar gepraat en denken we over veel dingen hetzelfde. Ik belde ik haar op en vertelde het hele verhaal. Monique vond het maar rare bevindingen van de dierenarts. Om zulke conclusie te kunnen trekken zonder echt goed onderzoek te doen.

Ze vertelde me dat Baugi helemaal geen therapie nodig had omdat dit niets te maken heeft met een gedragsprobleem.

Ze vertelde dat het tijdstip van het nachtelijk roepen al een indicatie is dat er lichamelijke problemen zijn, namelijk zijn longen. Ze adviseerde me naar een goede dierenarts te gaan die goed en verder kijkt dan alleen de buitenkant. Monique gaf me het adres door van een holistische dierenarts die werkt met Bio-resonantie. Monique had daar goede ervaring mee en aangezien ik haar vertrouwde heb ik Baugi laten onderzoeken door die dierenarts.

Ik kreeg ik de uitslag en ik moet zeggen dat ik hier heel erg geschrokken was. Hij bleek over de jaren veel te veel entingen te hebben gehad. Zijn immuunsysteem is daardoor afgebroken. Hij had longproblemen gekregen, zijn slijmvliezen waren aangetast. Zijn kennelhoest was niet goed aangepakt en is chronisch geworden. Hij had een gluten en melk/lactose allergie opgebouwd, net als een allergie voor vis, rund, kip en kalkoen. Miriam Berrevoets, de dierenarts, heeft Baugi behandeld met homeopathische middelen, mineralen en Bio-resonantie. We hebben ook zijn eten aangepast naar het eten wat hij wel mocht hebben. Omdat Baugi eigenlijk best wel ziek was zou dat ook een tijdje duren.

Nu bijna driekwart jaar later is alles bijna opgelost. Zijn energie is terug, rare geluiden maakt hij niet meer, putluchtje is weg en het harde snurken komt niet meer voor. Soms roept hij nog maar dat is bijna zeldzaam geworden.

Ik ben blij dat ik Monique heb leren kennen, ze weet waarover ze praat en heeft me geholpen met de juiste dierenarts vinden die Baugi ook weer zo goed als beter kon maken.

Van Dimph Jansen:

Max kwam bij mij toen hij al volwassen was. Ik had het  gevoel dat ik hem niet begreep. Dat hij me iets duidelijk wilde maken. Mijn vorige lab was een half jaar daarvoor overleden mijn maatje, onvoorwaardelijk. Na een aantal jaar van wanhopig proberen hem te begrijpen, een intense band te krijgen zoals met mijn vorige labrador kwam ik viavia bij Monique terecht.

Het voelde als thuiskomen, fijne sfeer, luisterend oor, feilloze observatie.

Na drie sessies maakte ze me duidelijk dat Max een heel andere hond was dan Astra. Dat ik die nog steeds in mijn systeem had. Toen ze dat zei voelde ik een enorm schuldgevoel opkomen en kon niets anders doen dan haar gelijk geven. Ook kreeg ik mee dat ik innerlijk dichter bij mezelf moest blijven en rust moest vinden. Niet zoveel energie aan anderen te geven.