In de 25 jaar dat er honden in mijn leven zijn,
hebben zij allemaal op hun eigen-wijze bijgedragen tot de ontwikkeling
van mijzelf én van Highfive4dogs.
Mijn eigen honden natuurlijk, maar zeker ook de honden en de
mensen die mij nodig hadden op hun levenspad.

De liefde voor het wezen hond zat er bij mij al op jonge leeftijd in.
Zelf had ik geen hond, dus ik ging alle honden uit de buurt uitlaten,
veel leuker dan huiswerk maken…. 😉
Gewoon omdat ik zo genoot van hun gezelschap,
van het samen wandelen en de natuur in gaan.

Ik was bijna 30 jaar toen er in mijn leven eindelijk plaats was
voor een eigen hond.

TOEN

Dat werd een Pyreneese herder; Jacquet.
Wat heb ik van hem veel mogen leren:
– dat echt niet alle hondengedrag in boekjes te vinden is; en
– dat ‘corrigeren’ meer schade brengt dan je lief is.
Wat ertoe leidde dat ik de diploma’s tot
instructeur (O&O) en later tot gedragstherapeut (Dogvision) heb gehaald.
Hij heeft mij meegenomen op het pad van de alternatieve
(dier)geneeskunde zoals acupunctuur en homeopathie.
Jacquet is 13 jaar mijn maatje en leermeester geweest.

Mijn tweede hond was ook een Pyreneese herder; Mistral.
Een en al liefde en fel op zijn tijd. Zij was mijn clickerhondje,
we hebben werkelijk de sterren van de hemel getraind,
daarin vonden wij elkaar
(clickerinstructie Bianca Uittenboogaard en
therapie-Click-to-Calm Emma Parsons)
Met Mistral heb ik 16 mooie jaren beleefd.

Hoewel zij tot op hoge leeftijd het trainen geweldig vond,
was mijn eigen ontwikkeling inmiddels toe aan de volgende stap.
De stap richting de mens achter de hond.

Mijn Leonberger Ollie heeft me gebracht bij wat een hond van een mens kan spiegelen,
hoe wijs honden zijn in wat zij weten van ons en hoe ze ons graag willen helpen
maar daarin niet altijd gehoord of begrepen worden.
Door hem kon ik groeien in mijn rol van het naar de mens ‘vertolken’
(Animal communication, Martha Williams) wat de hond nodig heeft of bedoelt.

Samen met Ollie en Mistral heb ik overigens ook prachtig vrijwilligerswerk
mogen doen in op een gesloten afdeling van een psychiatrische instelling.
Honden breken eenvoudiger door barrières dan mensen..
Ollie werd helaas maar 5 jaar, maar zijn ‘pawprint’ in mijn hart is er een uit duizenden!

Daarna was ik klaar voor de coach-opleiding (Pets4Care)
tot Dog Assisted Coach.
Een verrijking op alle gebieden; de mens, de hond en vooral het totaalplaatje
met de energie tussen deze twee unieke wezens.

NU

Dit alles heeft mij gevormd, zowel als persoon als in mijn werk.
Eigenlijk zit er bij niet heel veel verschil in mijn werk of mijn privé;
wat ik van de honden heb mogen leren is zoiets als ‘levenskunst’
en is daarom toe te passen op alle gebieden in het leven.

Honden zijn mijn leermeesters geweest, net zoals jouw hond dat voor jou is!
Júist als het tussen jullie even niet zo lekker loopt 😉

Als extraatje beschik ik over hooggevoeligheid,
waardoor het voor mij natuurlijk is om me af te stemmen
op de persoon en de hond die ik voor me heb.

En dat mag er in mijn leven samen met mijn huidige Leonberger Roos helemaal zijn;
met haar kon ik als pup niets op de ‘gebruikelijke manier’,
dan ging ze door het lint.

Zij daagde mij hiermee uit om naast alle ‘geleerdheid’
juist veel meer nog de wijsheid van mijn hart en intuïtie te volgen.

Haar gebruiksaanwijzing zit juist in het respect van ziel naar ziel
met als uitdaging om desondanks voldoende eigen ruimte
en kaders in stand te houden.

Door haar heb ik mogen leren te ‘ont-moeten’;
te verbinden op een diepere laag
waar we elkaar zien en elkaar begrijpen,
waar de liefde tussen ons volop mag stromen.
Wat ons een (h)eerlijk leven samen oplevert.
En nog iedere dag houdt ze mij bij de les met haar wijsheid.

Zij is daarnaast ook mijn coach-hond;
zo heel zuiver in
het aangeven van wat er speelt of de bedoeling is.

Inmiddels is trauma-coaching op mijn pad gekomen.
Dat klinkt heftig en dat is het soms ook.
Maar dat hoeft niet… de methode waarmee ik werk
gaat juist heel erg over het deel in jou wat
niet beschadigd is. Want dat is er altijd..

“Big enough to handle, small enough to care.”

Het is zowel mijn passie als mijn missie om het Ont-moet gedachtengoed
uit te dragen in mijn werk.
Ik gun ook jou zo’n (h)eerlijke manier van samenleven met je hond.