Het is een ontzettend smerige gewoonte en volkomen logisch dat je daar als eigenaar zo snel mogelijk iets aan wilt doen. Er zijn uiteraard ook best veel middeltjes op de markt die daarop inspelen.

Maar wat is er nou echt aan de hand? In mijn werk met trauma-honden kom ik iets interessants tegen waar je misschien niet in eerste instantie aan denkt als een hond zijn eigen ontlasting opeet.

Afgekeken van de moederhond?
Vaak komen pups bij de nieuwe eigenaar met dit gedrag, vergezeld van een zoet verhaaltje van de fokker dat de pup dat afgekeken heeft van de moederhond (die eet immers ontlasting van de pups op als ze aan het ‘opruimen’ is). En dat het vanzelf wel ophoudt, of dat jij de pup dat moet afleren dmv afleiding.

Vanzelf gaat het niet stoppen, en afleiding werkt ook maar matig, en dat komt omdat er meer aan de hand is. 

Trauma en grenzen
Want wat ik zie, kampen de honden die dit doen, allemaal met een trauma omtrent hun moeder, vanuit de nestperiode. Ofwel vanwege een onnatuurlijke dekking, of omdat de moeder niet zo zat te wachten op een nestje, ofwel omdat de moeder bij de pups is weggehouden vanaf een bepaalde leeftijd. De reden daarvoor wordt dan uitgelegd als dat de moeder genoeg had van de pups, of dat haar tepels zo beschadigd waren dat de mens heeft moeten ingrijpen. Met de beste bedoelingen uiteraard, maar bij de pups laat dat z’n sporen na.

Moeders zijn hun pups op een bepaalde leeftijd inderdaad vaak ‘zat’ (door mensenogen) maar dat wil niet zeggen dat hun rol er dan op zit. Wat je vaak ziet, is dat de moeder de pups vaker alleen laat of (door mensenogen) ‘chagrijnig’ op ze reageert. En …. juist dat heeft allemaal een functie. Want ook al kiest de moeder ervoor om niet meer constant bij de pups te zijn, als ze het onderling te bont maken, neemt ze wel subtiel even polshoogte. Wat de pups ervaren als ‘oeps’ waarna ze hun gedrag staken. Zo werkt het; dat is begrenzen en opvoeden.

Voor zere tepels zijn altijd creatievere oplossingen te bedenken dan een hek om te voorkomen dat de moeder bij de pups kan komen. Zoals bv een rompertje zodat de pups niet kunnen drinken. En let wel; juist haar snauw om de pups weg te houden bij haar tepels leert de pups óók wat grenzen zijn.

Alle trauma-honden hebben het zwaar als het gaat om het ontwikkelen van eigenheid. Om te landen in zichzelf, te ervaren wie ze eigenlijk zijn, waar de grenzen zitten, zowel in zichzelf als naar buiten toe. Precies deze ontwikkeling is verbonden met het gedeelte in het lichaam (3e chakra) dat gaat over de spijsvertering. En daar zit de link met het eten van eigen ontlasting. 

In feite is het een schreeuw om hulp, want er klopt echt iets niet.

Qua karakter zijn deze pups een groot voorstander van harmonie en kunnen ze er slecht tegen als er iemand boos is, zeker als het op hen is. Ze reageren dan óf met boosheid óf door zich onder de indruk terug te trekken.

Herken je jouw hond, of een andere hond in dit verhaal, weet dan dat je welkom bent om aan de samen aan de slag te gaan om het welzijn van de hond te verbeteren. Want dat die afziet, dat is duidelijk….