Die vraag wordt mij regelmatig gesteld, want als je coach bent en medium, dan ‘weet je hoe het zit’ 🙂 Maar mijn antwoord is ‘neeeeeeejjj’.

Het enige zinnige wat ik er over kan zeggen is dat het volgens mij de bedoeling is, dat we allemaal de weg naar ons hart terugvinden. En ik zal uitleggen hoe ik daartoe ben gekomen.

“Dan sla je maar terug!”, was het antwoord van mijn moeder toen ik als klein meisje bij haar kwam piepen over iemand in de zandbak die zat te klieren. En dat antwoord zorgde bij mij voor een totale blokkade van binnen. Ze had net zo goed kunnen zeggen ‘op de maan eten ze iedere dag frietjes’ ofzo, ik kon er helemaal niets mee. Ik kan namelijk helemaal niet slaan, nog niet op een bal. Net of mijn motoriek dat programma niet ondersteunt. 

En ik kan ook niet tegen spelletjes waarbij het gaat om de ander te slim afzijn of ‘inmaken’, niet tegen competitie en niet tegen geweld op tv. Niet tegen ruzie en ga zo maar door. En juist dat is er in mijn leven tot nu toe allemaal in overvloed geweest. Ik snapte het allemaal niet, voelde me een ‘buitenstaander’. Iedereen was anders dan ik (hee da’s grappig, ik had ook kunnen schrijven dat ik anders was dan iedereen ).

Ik haakte af op politiek, op welk nivo dan ook en eigenlijk op alles wat ging over macht hebben over de ander. En het ging in mijn leven alleen maar hier over. Niemands schuld, het was gewoon zo en ik deed eraan mee. Want of je het nou afkeurt of niet, zolang je je ermee verbindt, hou je het zelf in stand. Ik had geen idee…. Tot dat het moment kwam dat ik niet verder kon en alleen, zonder naasten en met mijn hond verder ging. En nog steeds was het een grote puzzel voor me.

Nu terugkijkend, is het allemaal zoooo zinvol geweest. En snap ik eindelijk waarom mijn leven is gelopen zoals het liep. Als je nog zin hebt, lees even mee. Het zou zomaar kunnen dat er voor jou een boodschap in zit, want ik heb niet plotseling inspiratie voor ‘jan joker’ 🙂

Toen Roos 5 jaar geleden in mijn leven kwam, was zijn mijn vijfde hond en werkte ik intussen al heel wat jaar als gedragstherapeut. Toch leerde ze mij om alles wat ik tot dan toe had geleerd over honden, los te laten. Het pakte bij haar namelijk allemaal averechts uit. En daarmee bracht ze me het Ont-moeten. Ik mocht terug naar mijn hart om te bepalen wat er tussen ons speelde en hoe we elkaar konden vinden. Het geleerde was nog steeds prima, maar alleen als ik het door het filter van mijn hart haalde. Eerst hart en dan hoofd, dat is eigenlijk haar boodschap geweest. En nog. En je snapt wel hoe dankbaar ik ben dat ik dat van haar mocht leren, en hoe bijzonder het is om dat weer door te mogen geven. Het was destijds een mooi proces voor mij (en ja ook confronterend) en het is nu telkens een mooi proces bij mijn klanten.

Daarna kwam het coachen (dog-assisted-coaching) erbij. En daar leerde ik dat ‘het is zoals het is, anders was het wel anders’. En nog veel meer heel mooie dingen, zoals dat jij er toe doet, dat je goed bent zoals je bent. Hoe honden staan te popelen om mee te werken, als je het maar ziet. Ik kijk er met warme gevoelens op terug. Maar ook dit kwartje viel pas onlangs…

Vervolgens het wondermooie ‘trauma-coaching’ waarbij ik allereerst mijn eigen pijn leerde aankijken voor wat die is. En ook dat weer mocht doorgeven.

En daar was uit het niets de Quantum Touch Healing. Als er íets gaat over liefde laten stromen is dat het wel. Mens en dier gaan in de healing terug naar zichzelf, de healing zorgt ervoor dat ze weer verbonden zijn met zowel zichzelf als met het grotere geheel en de klachten kunnen oplossen. Inmiddels heb ik tientallen honden en mensen van hun lichamelijke maar ook geestelijke klachten kunnen helen. Ik vind het nog steeds een wondertje, iedere keer weer.

Dat maakt het pakket compleet; hiermee kan ik mijn ding doen in deze wereld; helen wat niet lekker loopt. Bij de hond, bij de mens en bij hun band. 

En dan zijn we bij wat ik wil vertellen… over wat er nu gaande is in de wereld, en wat het ‘antwoord’ daarop voor mij is.

Kijk in je hart, kijk naar je hart en vind daar je antwoorden. Voelt iets goed voor jou? Doen! Voelt iets niet goed voor jou, dan niet. Klinkt wel heel simpel he? En dat is het ook. Veeeeeeel eenvoudiger dan alles via je hoofd willen oplossen. Ons hoofd heeft door hoe we met z’n allen zijn opgevoed/opgegroeid/ge(mis?)vormd letterlijk een hoofdrol gekregen. En daarmee zijn we weggedwaald bij wie we werkelijk zijn. Die waarheid zit nog steeds wel in je hart. Die is nooit weg geweest, maar moest wel zn mond houden. 

En je lichaam, ook zó loepzuiver in het aangeven waar je jezelf ‘verlaat’. Alle klachten zijn aanwijzingen. Hoe vervelend ze ook zijn, ze zijn een liefdevol signaal aan jou. Zodat je op het pad blijft wat voor jou de bedoeling is. 

En het hoofd? Dat is handig om vervolgens dingen te plannen en te regelen.

In het hoofd ontstaan ook angsten, hersenspinsels, machtsspelletjes en meer van dat soort ‘gedoe’, dat er voor zorgt dat onze trillingsfrequentie heel laag is. In je hart zit een hogere trillingsfrequentie; die van liefde. Die van eenheid en verbondenheid, gelijkwaardigheid, sereniteit, gemoedsrust. En dat zijn we van nature allemaal.. jij ook.

Het gaat er alleen om dat je je dat herinnert. En dat doet ieder op zijn of haar eigen manier. We hebben allemaal een of meer redenen dat we erbij zijn weggedreven.

Ik kies er bewust voor om nu eindelijk –ben toch niet voor niets grijs, hihihi- mezelf de erkenning te geven. Het klopt hoe mijn leven tot nu toe liep, ik ben wie ik ben en dat is goed. Alles was gewoon één grote voorbereiding op wat er nu van mij gevraagd wordt.

Want juist nu op dit moment op onze aarde is er mijns inziens een impuls nodig om vanuit het hart te gaan leven. Om te stoppen met boos zijn op wie dan ook die dingen voor ons bepaalt die niet fijn zijn. Stoppen met ruzie maken en vechten. Want juist dán verbind je je met dit systeem van macht en onmacht en hou je het onbedoeld in stand. 

Verbind je liever met jezelf.

Ga ontspannen, genieten, en het leven leven zoals het bedoeld is, dat is ook een optie….

Wil je geen strijd? Los dan de strijd in jezelf op en leef in vrede. 

Op die manier nodig je indirect de lage trillingsfrequentie uit om te verhogen naar de hogere, die van liefde. En die is altijd sterker. Ik weet zeker dat als steeds meer mensen dat doen, het kantelpunt snel binnen handbereik komt. Het punt waarop de lage trillingsfrequentie kan aansluiten bij de hogere, omdat dat is hoe het bedoeld is.

Dus ja, een beetje antwoord heb ik er misschien toch wel op denk ik nu. 

Althans, voor mezelf. Ik hoop dat jij ook je weg kunt vinden in de chaos van dit moment.

Als je aansluiting voelt bij mijn verhaal, ben je van harte welkom. Met of zonder hond; ik begeleid je graag terug naar je hart, naar de hogere trillingsfrequentie van geluk.

En ja…dat is spannend! 

En tegelijk het grootste kado wat je jezelf kunt geven.