Op de route van onze dagelijkse ochtendwandeling zit er vandaag een enorme kuil in het zandpad..
Waarschijnlijk ‘aangelegd’ door een viervoeter die even heerlijk hond mocht zijn 😉

Roos loopt los en is eerder bij de kuil dan ik.
Vlak na de kuil stopt ze met lopen en gaat  overdwars op het pad staan.

Ik kijk naar haar en zij kijkt mij aan…en haar blik gaat vervolgens een paar keer van mij naar de kuil en weer terug….

Als ik zeg ‘dankjewel meis, ik zie het’ vervolgt ze haar wandeling.

Ik ook, en stapte van verbazing nèt niet in de kuil…

Wat een onbetaalbaar mooi Ont-moet moment!

____________________________________________________
Zulke momentjes gun ik jou ook!

Er zijn nog een paar plaatsjes voor:
– de lezing over Ont-moeten op vrijdag 14 september
en
– de nazomercursus over Ont-moeten, die start op 25 september.