Dat komt door de gekleurde bril waarmee wij kijken…

En daar kunnen we niets aan doen, die hebben we allemaal. Die bril is gekleurd geraakt door je (vaak nog onbewuste) beperkende overtuigingen rond jezelf. De kunst is om je er bewust van te worden. Ik neem je even mee naar een mooi voorbeeld van een assertief iemand die Roos en ik onlangs letterlijk op ons pad troffen.

We zaten langs de waterkant in een gebied aan de Oosterschelde. Samen neergestreken nadat we een stukje hadden gewandeld dat ver genoeg was voor Roos en haar lyme.

We genoten in het najaarszonnetje van het uitzicht en van elkaar. Nog een paar mislukte pogingen gedaan om ons samen op een selfie te krijgen…

Dat gebied is zomers een stukje ‘badplaats’ en dan komen wij daar in de regel niet, maar de rest van het jaar is het zo’n beetje niemandsland. Dan wandelen er mensen met en zonder honden.

Er kwam in de verte een stel aanlopen en wij keken naar elkaar, Roos zittend naast mij, onaangelijnd. Toen ze dichterbij kwamen, werd ze nieuwsgierig en liep naar ze toe. De mevrouw riep van tientallen meters afstand: “Kun je je hond bij je houden?”.

En dan gebeurt het hė? Het ego komt zich er direct in volle vaart tegenaan bemoeien. Want Roos doet immers geen vlieg kwaad, ze wil alleen even kennismaken. Wat denkt ze wel niet van míjn hond, ik zou haar echt niet loslaten als er kans is dat ze agressie vertoont. En dan heeeee…..honden zijn mijn werk he, ik ben echt niet de eerste de beste onbenul. Weet je eigenlijk wel wie je voor je hebt?

Het is gewoon hilarisch als je er van een afstandje naar kunt kijken; je ego maakt er echt een heel circus van. Daar heeft het vast wel zijn of haar redenen voor, maar het helpt niet. Het is niet dienend, maar hoe vaak is het niet aan het woord in zulke situaties? Dat die mensen daar dan maar niet moeten lopen. Of zich niet zo moeten aanstellen. Al die oordelen….

Ik riep Roos terug, nog voordat ik met mijn ogen kon knipperen stond ze weer naast me (geen gehoorzaamheidscursus volgen kan ik iedereen aanraden 😉 ). De mevrouw was intussen dichterbij gekomen en voegde nog toe: “Ja, hij (…okee…) zal niets doen, maar ik héb het er niet zo op… En dankjewel wel trouwens.”

Ze had gewoon groot gelijk, ze gaf aan dat ze de situatie niet prettig vond. Niet meer niet minder! Dag ego, dag gekleurde bril 🙂

“Okee, graag gedaan en een fijne dag verder..”