persoonlijke ervaring / bewustzijn / fokkerij

PERSOONLIJKE ERVARING
Bovenstaande uitspraak klinkt natuurlijk te bizar voor woorden…maar toch is dat precies wat er door mij heen ging toen onlangs
ein.de.lijk de diagnose ‘Lyme’ werd gesteld bij Roos. Ik was oprecht blij, opgelucht…had zelfs de neiging om de vlag uit te hangen..

In de 23 jaar dat ik honden heb, stond Lyme redelijk ver bij me vandaan. Ik beschermde mijn honden en mezelf tegen teken en heb nooit de schrik voor besmetting mij ervan laten weerhouden om te genieten van de natuur samen met mijn honden. Ik kende natuurlijk wel de heftige ervaringen van hondenvrienden en vanuit mijn praktijk. Wie kent ze niet? Ook de osteopaat had ik al eens een uitspraak horen doen dat eenmaal besmet, het niet of nauwelijks uit een lichaam te krijgen is en het ook doorgegeven kan worden aan nakomelingen. Heftig… Hmmm…. mijn tuin zit ook vol met teken…. helemaal nu er geen kippen meer zijn. Maar meer dan mezelf en mijn dierbaren beschermen tegen teken kon ik niet doen, toch?? Althans, dat was toen wat ik dacht, intussen weet ik beter en daarom wil ik dit graag delen.

Terug naar Roos en mijn onderbuikgevoel ‘er klopt iets niet’.. Er waren te lang, te veel vage klachten waar niemand een vinger op kon leggen en waarbij niets definitief hielp. Bij zowel alternatieve als reguliere behandelaren als ook de rest van mijn omgeving, werden de oordelen richting mij meer en meer voelbaar. De hond was gezond, want onderzoek en bloedbeeld waren toch prima? Dus waar had ik het over?? En Roos was overal, bij wie we ook waren, inderdaad op die momenten een spring-in-het-veld. Ze toonde zich zo ongeveer het andere uiterste van een hond die zich niet lekker voelt. Ik kon dat prima plaatsen, ze is ook heel vrolijk van nature en wil graag plezier ervaren maar ze is ook heel makkelijk overprikkeld. En dát zag ik in haar gebeuren. Leg dat maar eens uit…

Thuis, in haar eigen omgeving waar ze zichzelf kan zijn, toonde ze meer en meer een uitgeputte hond. Ik bedoel, als je een senior tot aan 16 jaar hebt mogen begeleiden en je puber gedraagt zich precies zo, dan klopt er voor mij iets niet.

Ze deed al die tijd zo haar best om zich op te peppen maar ze kon gewoon niet meer. Ze zei op den duur zelfs ‘nee’ tegen ‘naar de schaapjes kijken’ wat ze altijd zo graag deed en wat een wandelingetje van slechts 10 minuten is. Ze sliep zich door de dag, sjokte alleen nog maar ipv te rennen of te spelen. En bleef steeds vaker liggen als ik thuiskwam, of als de bel ging; haar lijf kon het niet meer opbrengen.

En ja, er waren ook oplevingen, momenten waarop ze weer ineens haar oude zelf was. Een blij ei; lief, onstuimig, een hond uit duizenden. Lief bleef ze, hoewel ik af en toe ook moeite had haar narrigheid te plaatsen.

Toen ze afgelopen week ineens even ‘uit’ ging, en zichzelf nauwelijks staande kon houden, was de wanhoop compleet. Bij ons allebei.

Inmiddels waren we gelukkig al in goede handen bij Miranda Berrevoets (www.homeohealth.nl). Soms tref je gewoon een engel op je pad die het wel snapt! Haar holistische werkwijze klopt voor mij; we spreken elkaars taal. Zij heeft oog voor de mentale oorzaak van fysieke klachten, werkt in laagjes en gaat aan de slag met de klacht die zich op dat moment aandient. En wat een boel laagjes vonden we bij Roos! Ongehoord veel voor een hond van anderhalf jaar, óók voor Miranda!

Roos reageerde telkens prima op haar behandelingen maar viel ook steevast na een week alweer in het volgende laagje met bijbehorende reeks aan nieuwe klachten. Zo’n beleving laat zich het best omschrijven als ‘tussen hoop en vrees’. Na een behandeling als Roos weer even lekker ging, wist ik zeker dat het goed zou komen. Viel ze terug, begon direct mijn onderbuik gevoel weer te roepen dat het nog steeds niet klopte. Ontelbare keren heeft Miranda mij moeten oppeppen om in het vertrouwen te blijven en niet weg te zakken in een ‘bodemloze put’ gevoel. Chapeau!

Het laagje waar Miranda recentelijk op uitkwam is Lyme met daarbij een aantal stevige co-infecties in haar zenuwstelsel (myeline) en maag. En…een stuk mentale overbelasting omdat Roos zo graag hondendingen wilde maar niet kon. En hier steek ik ook even de hand in eigen boezem; ik heb me regelmatig aardig gefrustreerd gevoeld omtrent haar ‘nee’. Want IK vond dat een hond gewoon lekker naar het bos moest en niet zo moest mutsen met eten.

Aan de ene kant is ze zo eigen-wijs als dat ze groot is (ja echt hoor, man wat zit daar een kop op) en aan de andere kant is er dus de ‘nee’ omdat ze het gewoon niet kan opbrengen. Daar zit nu gelukkig ook direct al meer evenwicht in. Tuurlijk heeft ze vaak geen trek in eten, er zit een infectie in haar maag. En nee, ze hoeft niet mee als ze niet wil, ze weet zelf wat goed voor haar is. Ik bied het aan, de keus is aan haar. En het oordeel eraf.

Dus ja, deze diagnose bracht ons rust. Nu klopt het naar mijn gevoel wel! Eindelijk! We hebben ‘de angel’ gevonden en werkelijk alles valt nu op zijn plek. De behandeling om de besmetting aan te pakken is uiteraard direct gestart en ik voel het in mezelf en naar Roos toe weer lekker stromen.

Nu de eerste emoties een beetje tot bedaren zijn gekomen, word ik natuurlijk uitgedaagd om te kijken naar wat Lyme nou precies is en hoe dat allemaal werkt. Allereerst: er is nog heel veel niet bekend over Lyme en ik heb ook de wijsheid niet in pacht. Wel ervaar ik dat precies op dit moment, nu alles voor mij op z’n plek gevallen is… het tijd is om erover te schrijven en te delen.

De ziekte van Lyme kent wel 400 verschillende beelden. Wat zoveel wil zeggen als dat je hond wellicht deze ziekte onder de leden heeft, maar dat het niet als zodanig herkend wordt. Want ja, alle honden voelen zich wel eens een keer niet zo lekker of lopen mank of hebben huiduitslag. En wie denkt er dan aan meteen het worst case scenario van Lyme-besmetting?
Zie hier een greep uit mogelijke indicatoren voor Lyme: http://natuurgeneeskundigtherapeut.webklik.nl/page/klachtenbeeld-ziekte-van-lyme

De bacterie die de besmetting veroorzaakt is ‘a bitch’; zij komt in meerdere vormen voor. Er is een vorm die zich verstopt in het lichaam zodat bijvoorbeeld anti-biotica er niet bij kan, komt dan in gemuteerde vorm tevoorschijn en is vervolgens resistent voor antibiotica! Lyme is bovendien (sexueel) overdraagbaar en (de bevestiging van wat de osteopaat destijds benoemde): blijkt zelfs erfelijk!

De stekebeesten die de besmetting overdragen, zijn zelf ook besmet geraakt met de ziekmakende Borrelia-bacterie. Zij kunnen daar dus ook niets aan doen… Ik weet niet of zij zelf ook ziek zijn, in de zin van ‘lijder’ of dat ze slechts ‘drager’ zijn. In ieder geval zijn ze in staat om de besmetting door te geven.

BEWUSTZIJN
In mijn beleving word niet alleen ik maar de hele mensheid uitgedaagd om bewustzijn rondom dit onderwerp te ontwikkelen. Doordat wij zo gul zijn met allerlei chemische en/of vervuilende middelen die de natuur aantasten, zijn de insecten besmet geraakt en krijgen we dat nu terug in deze vorm. Ik geloof niet perse in karma, maar wel in actie-reactie. We zijn vergeten wie we nou eigenlijk zelf zijn, wat ons hart ons ingeeft. De nadruk ligt op de ratio, op geld verdienen, op de buitenwereld en we zijn daardoor afgedwaald van onszelf. De ene maatregel na de andere, gericht op meer winst is een legitieme reden om schadelijke middelen in te zetten. (De recente vergiftiging van de eieren is hier een mooi voorbeeld van. Kippen hebben zelf een prima methode tegen luis, dat is het zandbad. Maar dan moet daar wel gelegenheid voor zijn. Met zn allen opgepakt in een stal voorkomt dat ze zichzelf luis-vrij kunnen houden. Maar ja, geld he?!) 

In ieder geval is de prioriteit van de mens maar zelden onze leefomgeving. We mogen, of ik zou liever zeggen móeten hier dus ook onze les oppakken.
Als het je lukt om uit jehoofd te gaan en naar je hart, maak je andere keuzes waar de natuur, de aarde wel bij kan varen. En dus uiteindelijk jijzelf…je dierbaren en de stekebeesten.

FOKKERIJ
Hoewel er nog veel onderzoek nodig is naar Lyme, bereikt mij de laatste tijd van meedere kanten de bevestiging dat ouders ‘drager’ of ‘lijder’ kunnen zijn en het doorgeven aan hun nakomelingen. Als een lijder er echt heel beroerd aan toe is, lijkt me dat een fokker die niet voor de fok zal inzetten, maar wat als het nog net niet zo heel erg zou zijn? En de dragende hond bijvoorbeeld alleen maar liefdevol ‘slaapkop’ wordt genoemd? Of stiekem toch gewoon ‘drager’ is?

Ik ben van mening dat het de hoogste tijd is om Lyme ook op de kaart te zetten in de fokkerij. Als je verantwoord wilt fokken, op welke schaal dan ook, zou naast alle andere tests om gezondheidsproblemen uit te sluiten, ook Lyme de aandacht dienen te krijgen die het verdient. Lyme is er, en hoe! De verschijnselen zijn voor de besmette honden en hun eigenaren echt vreselijk nare aandoeningen die de kwaliteit van leven ernstig negatief beïnvloeden.

Er gaat vast nog wel enige tijd overheen voordat rasverenigingen komen met regeltjes of verplichte tests. En juist hier gaat het over, we hebben allemaal een eigen verantwoordelijkheid, die zit in je hart. Daar voel je dat er geen verplichting bestaat om te wachten op bepaalde maatregelen van buitenaf, daar leeft de mogelijkheid om op te pakken wat op dit moment bij je past.

SAMENVATTEND
Geen leuke les voor de mensheid dit, maar kennelijk is dit de manier om ons aan te sporen tot een omslag.

En weet je…. ‘shit’ zorgt ervoor dat een Roos extra mooi gaat bloeien ..

Namasté